سال ها طول کشید و آدم های زیادی مردن تا انسان فهمید چیزی که بهش احتیاج داره هدفه و نه ایدئولوژی... بیشتر بدبختی های بشر به خاطر این بوده که فکر می کرده باید برای ایده هاش بجنگه یا بمیره  و یا... هر از چند گاهی کسی پیدا می شد چیزی می گفت، عده ای به گفته اش پا نویس هایی اضافه می کردند و می شد یک مکتب، یک ایدئولوژی یک چماق... یک روز لیبرال ها یک روز کومونیست ها  و مارکسیست ها یه روز سرمایه دارها یه روز آنارشیست ها... انگار انسان ها مریض پیروی از ایده اند... راسل تو کتاب "قدرت"ش می گه: آدم ها یا قدرت رو به دست می آرن یا از اون اطاعت می کنند، اون هایی که اطاعت می کنند کسانی هستند که آرزو دارن اون قدرت رو خودشون می داشتن ولی نتونستن یا ترسو بودن و یا .... مادی شدن ایدلوژی باعث شد که زندگی انسان ها طولانی، ولی کثیف تر بشه... تا چند وقت پیش فکر می کردم شاید چیزی که ما بهش نیاز داریم یک ایدئولوژیه ولی هیچ ایدئولوژی نه خوبه و نه کامل و نه حتی مفید...  آخر همشون جنگ و مرگ و خون ریزی ... اگر آدم ها بی خیال باشن حداقل دنیای پایدار تری خواهیم داشت...